Umutsuz Mahalle Teyzesi Melek Abla...

Balat '11

Geçen pazarlardan biriydi. Şu havaların buz gibi olup Allah'ını seven üstüme cemre atsın diye dua ettiğim günlerin hemen sonrası. Freud karakterindeki arkadaşım "gel lan gel dışarısı akıyor" demesinin üzerine attım kendimi dışarı. Sokağa çıkar çıkmaz cemreyi hissettim. Ne güzeldi hava öyle. Freud'la hoşbeş naber nasılsının ardından ayakları otomatik olarak her zaman yürüdüğümüz yöne doğru aktı. İlk sokağı geçtikten sonra aklım başıma geldi de dedim 

L - Noluyor? nereye gidiyoruz?
F - Turlayalım işte aşağı doğru...

Turlayalım dediğimizde hafta içi akşam yemeklerini fazla kaçırdığımızda çıkıp yürüdüğümüz tramvay yoluna takiben gittiğimiz avm önü. Avmlere girmek, hele ki pazar günlerini avmde geçirmek en hazetmediğim hatta kaçarcasına uzak durduğum şey. Işıklar, kuru kalabalık, amaçsızca avm içinde turlamak... bir türlü anlam veremedim nedense. Neyse

L- Gene gidecez oraya. Yok dön geri sokakta dururum daha iyi.

Sonrasında da öyle oldu. Döndük doğup büyüğümüz sokağa. Oturduk kaldırım taşına başladık laflamaya. Her zamanki gibi yoldan gelip geçenleri gözlerimizle takip edip laf lafı açtı. Derken bizim sarı birader belirdi arkamızda. Klasik hoşgeldin beş gittinden sonra yanımıza yanaştı. 3-5 dakika geçmeden bunlar kendi aralarında son 6 aydır yaptıkları muhabbetin gene içine girdiler.

S - Sen nerden aldın eşyaları bizde alacaz.
F - Tanıdık var. İstediğin gibi üretiyorlar mobilyaları gelip bakıyorlar odaya istersen
S - Nerde?
F - Masko'da ya gideriz beraber.
S - Beyaz eşyayı n'aptın?
F - Yarısı tamam çamaşır makinasını aldık işte birde buzd.....