10 Ocak 2012 Salı

Karanlıktaki Silüet


Hişşşşşşt.
Dur bi dinle.
Sessizliği dinle.
Sessizliğin içinde kaybolana kadar dinle sessizliği.
Bak bi etrafına kim var?
Sadece gördüklerin?
Belkide onlarda yok esasında.
Sen orada olmasını istiyorsun diye vardır.
Kandırma kendini.
Tekrar bak bakalım var mı kimse?
Yalnızsın esasında.
Sıkıntıdan patlıyorsun benim gibi.
Dar geliyor kocaman yerler bile.

Sanki bir şey dürtüyor değil mi?
İçten içte dürterken canını yakıyor.
Hayvanca gıdıklıyor acıtıyor sanki.
Bak şimdi gördün mü karanlıktaki kişiyi?
Sana öyle geliyor, çünkü yok artık karanlıkta kimse.
Seni seviyorum kadar yalan esasında karanlıkta gördüğün silüet.
Şizofren eder ya hani olmayan birisini varmış gibi yaşamak.
Anlarsın sonunda O’da yalandır.
Sende yalansındır.
Seni seviyorum da yalandır.
En azından kendi kendine söylediğin yalandır.
Başkasını incitmezsin.
Uyandığında teksindir.
Kafana göre kurduğun dünyanda sana değer verenleri harcadığında ayılırsın.
Tebrikler. Sana değer verenleri hakladın.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Şimdi sen buraya yazıyorsun ya, Yaz be! Yazana birde sen yaz.