Suç ve Türk

Birkaç arkadaşımın "abi acayip hikayeler var kitapta aklın durur" tarzı övgüsüyle geçenlerde Ntv yayınlarının "SUÇ" kitabına başladım. Gerçektende kitapta enteresan, aklımın durduğu hikayeler var. Çoktandır böylesine keyifle okuduğum bir kitap elime geçmemişti. Çok sevdiği için kardeşini öldüren bir kardeş, üç kafadarın soygun girişimi ve başına gelenler, çin işkencesi... Neler neler.  Neyse alır okursunuz. Benim bahsedeceğim kısım kitapta geçen bir Türkün muhabbeti. Dünyanın neresinde olursa olsun, hangi işi yapacak olursa olsun genetiğimizde var sanırım. Olaylara bakış açımız hep aynı. Türk her yerde türk. Sebepsiz gülmeme neden oldu desem yeridir.

Sf. 30 - Ek

Manolis, Samir ve Özcan'la tanıştığında uyuşturucu ticareti yaptığından süpheleniliyordu. Bu şüphe yersizdi ve yargıç kararıyla gerçekleştirilen telefon dinlemeleri kısa süre sonra durduruldu. Ama Manolis ile Samir arasındaki ilk görüşme kayıtlara geçmişti. Cep telefonunun hoparlörü üzerinden Özcan da dinliyor ve konuşmaya katılıyordu.

Umutsuz Mahalle Teyzesi Melek Abla...

Balat '11

Geçen pazarlardan biriydi. Şu havaların buz gibi olup Allah'ını seven üstüme cemre atsın diye dua ettiğim günlerin hemen sonrası. Freud karakterindeki arkadaşım "gel lan gel dışarısı akıyor" demesinin üzerine attım kendimi dışarı. Sokağa çıkar çıkmaz cemreyi hissettim. Ne güzeldi hava öyle. Freud'la hoşbeş naber nasılsının ardından ayakları otomatik olarak her zaman yürüdüğümüz yöne doğru aktı. İlk sokağı geçtikten sonra aklım başıma geldi de dedim 

L - Noluyor? nereye gidiyoruz?
F - Turlayalım işte aşağı doğru...

Turlayalım dediğimizde hafta içi akşam yemeklerini fazla kaçırdığımızda çıkıp yürüdüğümüz tramvay yoluna takiben gittiğimiz avm önü. Avmlere girmek, hele ki pazar günlerini avmde geçirmek en hazetmediğim hatta kaçarcasına uzak durduğum şey. Işıklar, kuru kalabalık, amaçsızca avm içinde turlamak... bir türlü anlam veremedim nedense. Neyse

L- Gene gidecez oraya. Yok dön geri sokakta dururum daha iyi.

Sonrasında da öyle oldu. Döndük doğup büyüğümüz sokağa. Oturduk kaldırım taşına başladık laflamaya. Her zamanki gibi yoldan gelip geçenleri gözlerimizle takip edip laf lafı açtı. Derken bizim sarı birader belirdi arkamızda. Klasik hoşgeldin beş gittinden sonra yanımıza yanaştı. 3-5 dakika geçmeden bunlar kendi aralarında son 6 aydır yaptıkları muhabbetin gene içine girdiler.

S - Sen nerden aldın eşyaları bizde alacaz.
F - Tanıdık var. İstediğin gibi üretiyorlar mobilyaları gelip bakıyorlar odaya istersen
S - Nerde?
F - Masko'da ya gideriz beraber.
S - Beyaz eşyayı n'aptın?
F - Yarısı tamam çamaşır makinasını aldık işte birde buzd.....

Bi Kadın Var #3

Ansızın bir kadın gelir. 

Senin somurtan suratına ifade katmaya çalışır. 

Yılların korkusundan belki ilkinde oralı olmasan da muhabbet etmek istersin. 

Her cümlende yalnızlığından sıyrıldığını hissedersin. 

Bir iki gülümseme derken birden yalnızlığından kaçarsın. 

Halbuki uzun zamandır alışmışındır. 

Belki de o kadının gülüşü seni söküp almıştır. 

O an farkında olmazsın belki ama sönüp giden heyecanı körüklemiştir gülüşü. 

Sen o gülüşün peşine takılır ve ilerlersin. 

Zaten kaybedecek neyin vardır ki artık? 

Elinde ne var da üzülebilirsin? 

Damağındaki tada mutluluk adını takarsın. 

Hiç yoktan yalnızlık grisinden biraz olsun sıyrılmışsındır.

Ee sonra? 

Sonra giderken gülüşünü yanında götürür o kadın. 

Masadan kalkar ve uzaklaşır. 

Arkasından bakarsın taa ki merdivenlerden inip kaybolana kadar. 

Gözün orada kalmıştır içindeki dönüp gülümser umuduyla beraber.

Kafanı çevirirsin.

Tekrardan hoş geldin yalnızlık. 

BNRP Kayıtları

"Korumasız toprakları koru, kadınların ve çocukların önünde asla tükürme!"

der ve başlar. Kaan Çaydamlı, Mete Avunduk. Gençliğini 90'larda yaşamış Kadıköy semalarında dolananların daha çok aşina olduğu iki isim. 

Bir radyo programı düşün ki zamanının en agresifi en farklısı. Yayında dakikalarca suskunluk ya da dünya dışı varlıkların bağlandığı bir radyo programı? Yeri geliyor en derin felsefenin taşını oyuyor, yeri geliyor sıradan rutin cümleler. Sayın dinleyenle beraber ağlıyor, isyan ediyor yayından sonra birlikte yatıyor. Bazen "dünyanın en büyük kiremitte balık maketinin" içinde bulunduğu bir hikayenin içinde buluyorsun kendini bazen de yayına bağlanan kadının göğüs ölçülerinin kaç olduğuna denk geliyorsun.

K: En son ne zaman aldatıldın?
M: Pazartesi.
K: Çarşamba benimleydi çünkü ondan sordum.
M: O halde perşembe günü.
K: Ben salı gününden beri düzenli olarak aldatılıyorum.

Che'mim

Gülhane '11

"#ff Hani küçükken sokakta top oynardıkta bazı teyzeler kapısının önünde örgü örerdi ya heh işte o @cicibebemamasi" dedim ve bir bakmışım mimlendim. Tam olarak çözemesemde bu mim dalgasının nasıl devam ettiğini elimden geldiğince yapmaya çalışacam işte Cherry. Hadi bakalım;

1 - Kendini seviyor musun?
Nasıl sevmem ya, o kadar çok seviyorum ki gece uyurken kendime sarılarak uyuyorum. Bana sarılıp uyuyan olduğunda onu daha çok seviyorum o ayrı. Gözünden bir canlandır bakalım kendisine sarılıp uyuyan birisini :) yok yok tamam sevmem ama bol bol dalga geçerim kendimle.

2 - Yapmaktan hoşlandığın şeyler nelerdir?
Fotoğraf çekmek. Ama öyle stüdyo ortamında değilde daha çok dağ bayır gezerken deklanşöre basmak. Amatör fotoğrafçı diye algılama hemen sadece deklanşöre basınca çıkan o shutterın sesini seviyorum. Hobi heh hobi. Aylardır yapmadığım halı saha maçları da var. Kar yağmur demeden oynardık ama mazide tatlı bir gülümseme olarak kaldı. Hee birde olmazsa olmazlarımdan An-ı birlik karar alıp;
+Hadi Ankara'ya gidelim. -Olur
+Hadi İzmir'e gidelim. -Olur
+Mardin'e uçak biletleri ucuzlamış gitsek ya? -Olur.
+Aloo hadi in aşa Ankara'ya gidiyoruz sabah geri dönecez. -Tamam bekleyin.
seferlerim. Şaka gibi gelir belki ama "nargile içelim hadi" diye evden çıkıp Ankara'da Anıtkabiri ziyaret ettiğimizi hatırlıyorum. :)
Birde film arşivi. Arşivlemek yani.